វិធីសាស្ត្រសិក្សាព្រះគម្ពីរ និង វិធាននៃការកាត់ស្រាយ ភាគទី៣

៣. កំសាន្ដចិត្តបង្រៀននិងលើកទឹកចិត្តយើង

          រ៉ូម១៥: ៤

          អ្វីដែលយើងរៀនពីព្រះបន្ទូលព្រះជួយយើងឱ្យអាចតស៊ូទ្រាំទ្រការលំបាកនៃជីវិតហើយមិនអស់សង្ឃឹម។

          ៤. ឱ្យយើងប្រយ័ត្នអំពីកំហុសអ្នកដទៃ

          ១កូរិនថូស១០:១១-១២

          ឧទាហរណ៍ក្នុងបទគម្ពីរព្រមានយើងពីផលវិបាកនៃបាបនិងបង្ហាញយើងនូវអ្វីដែលត្រូវជៀសវាង។

          ៥. ជាឧបករណ៍មួយនឹងសេចក្ដីល្បួង             

          ម៉ាថាយ៤:៤.៧

ព្រះយេស៊ូវបានប្រើសេចក្ដីពិតនៃព្រះគម្ពីរដើម្បីប្រឆាំងនិងតស៊ូទាស់នឹងសេចក្ដីល្បួងរបស់សាតាំងហើយយើងក៏ត្រូវធ្វើដូច្នោះដែរ។

          ៦.ធ្វើឱ្យស្គាល់ព្រះដំរិះនៃព្រះ

          យូហាន៥:៣៩

          លូកា២៤:២៧-៤៤

អ្វីដែលយើងស្គាល់ច្បាស់ពីព្រះបន្ទូលពោលគឺបើគ្មានបទគម្ពីរទេការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីព្រះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេហើយក៏មិនបាន

សព្វគ្រប់ដែរ។

          ៧. នាំឱ្យយើងបានប្រដាប់កាយជាបាវបំរើរបស់ព្រះ

          ព្រះគម្ពីរជាសំភារៈមូលដ្ឋានរបស់យើងនិងជាឧបករណ៍សំរាប់ហ្វឹកហ្វឺនយើង។

២ធីម៉ូថេ៣:១៦-១៧ បញ្ចេញ  ព្រះវិញ្ញាណៈ បង្រៀន ការរំលឹក ការប្រដៅ និង បង្ហាត់ខាងសេចក្ដីសុចរិត ដើម្បីឱ្យអ្នកសំលាប់បានគ្រប់លក្ខណ៍

                          គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរគឺៈ

                   . ព្រះផ្ដុំ                   (បណ្ដាល)

“គ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ”        និង

មានប្រយោជន៍       សំរាប់

ការបង្រៀន                       (គោលលទ្ធិត្រឹមត្រូវ)

          ជំនឿ           

          ការរំលឹក(ការបន្ទោស)          អ្វីដែលត្រូវជឿ  (+)           

          (ធ្វើការចាក់ចុចឱ្យស្គាល់ពីអំពើបាបនិងការខុសឆ្គង)

                                                អ្វីដែលមិនត្រូវជឿ  (-)

                                                                                      

                              ការប្រដៅដំរង់                                      (ធ្វើឱ្យស្គាល់ចរិតអាក្រក់)

           ចរិត                                                                      អ្វីដែលមិនត្រូវធ្វើ  (-)

                    ការបង្ហាត់ខាងឯសេច                                               (វិវឌ្ឍន៍ចរិតត្រឹមត្រូវ)

ដើម្បី

                             អ្វីដែលត្រូវ   (+)

                             គោលដៅ=       ឱ្យអ្នកសំណប់របស់ព្រះបានគ្រប់លក្ខណ៍ហើយមានគ្រប់ទាំងចំណេះ  សំរាប់ធ្វើការល្អគ្រប់មុខ (គ្រប់គ្រាន់បានរៀបចំ  ពេញខ្នាតសព្វគ្រប់  មានសមត្ថភាព)

          សេចក្ដីសន្ធិដ្ឋានៈ  ព្រះបន្ទូលព្រះគឺជាវិធីសាស្ដ្រតែមួយគត់ដែលយើងអាចប្រដាប់កាយ  ធ្វើជាអ្នកសំណប់របស់ព្រះហើយព្រះបន្ទូលព្រះជាសារតែមួយគត់  ដែលយើងត្រូវនាំទៅឱ្យមនុស្ស  ដែលអាចនាំទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ ផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់គេហើយជួយឱ្យគេរីកចំរើនឆ្ពោះទៅរកការពេញខ្នាតក្នុងភាពជាអ្នកគ្រីស្ទាន។

          គ. ការទទួលខុសត្រូវរបស់គ្រូគង្វាលក្នុងសិក្សា                      

         ដោយសារតែអំណាចព្រះចេស្ដានិងគោលបំណង  នោព្រះបន្ទូលនៃព្រះត្រូវតែជាមុខវិជ្ជាសំរាប់ការសិក្សារបស់យើង។   

          ការទទួលខុសត្រូវរបស់គ្រូគង្វាលគឺត្រូវតែសិក្សា  ស្ដាប់បង្គាប់   និងបង្រៀនព្រះបន្ទូលព្រះ។

          អែសរ៉ា៧:១០

                                      1        សិក្សា

·         ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន

·         ដោយសង្វាត

គ្រូគង្វាលត្រូវតែ

ព្រះបន្ទូល     នៃព្រះ

បូជាខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ដើម្បី         2        ស្តាប់បង្គាប់

·         យកមកប្រត្តិបត្តិដាក់ក្នុងជីវិត

·         យកមកអនុវត្តន៏

                                      3        បង្រៀន

·         ដោយពាក្យសំដី

·         ដោយធ្វើជាគំរូ

          អែសរ៉ាជាៈ

          គ្រូម្នាក់ដែលស្ទាត់ជំនាញក្នុងក្រិត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ(អែសរ៉ា៧:៦) 

          អ្នកដែលបានរៀនក្នុងគ្រប់ទាំងកិច្ចការទាក់ទងនឹងបញ្ញាតិ និង ច្បាប់នៃព្រះជាម្ចាស់ (អែសរ៉ា៧:១១)

          ១. ការសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់គ្រូគង្វាលគួរតែៈ

·       សង្វាត(ធ្វើឱ្យអស់ពីចិត្ត)

២ធីម៉ូថេ២:១៥

-       ខិតខំធ្វើការ(ដូចជាកម្មករ)

-       កាត់ស្រាយដោយត្រឹមត្រូវ(ដាក់ឱ្យចំៗហើយត្រង់ៗ) កាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។

·       ប្រចាំថ្ងៃ(ទៀងទាត់)

កិច្ចការ១៧:១១

-       ដោយយកចិត្តទុកដាក់(ដោយត្រេចត្រអាល /ដោយរំភើប)

-       ពិនិត្យបទគម្ពីរ

-       ជារៀងរាល់ថ្ងៃ

·       ពឹងផ្អែកលើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ទំនុកដំកើង១១៩:១២៤-១២៥

-       សម្រាប់ប្រាជ្ញា

-       សម្រាប់ការយល់ដឹងស៊ីជំរៅ

-       សម្រាប់ឱ្យបានយោបល់